گزارش اختصاصی | از زمین فوتبال تا آسمان شهادت؛ روایت زندگی شهید ابراهیم بازرگان

به گزارش ایثارنیوز، ابراهیم بازرگان در هجدهم دی‌ماه سال ۱۳۳۰ در شهر شیراز و در خانواده‌ای اصیل و مذهبی چشم به جهان گشود. دوران کودکی و نوجوانی خود را در همین شهر گذراند و در کنار تحصیل، به ورزش علاقه‌مند شد. از همان سال‌های دبیرستان نشانه‌هایی از استعداد و روحیه نظم و انضباط نظامی در او دیده می‌شد. پس از پایان دوران تحصیلات متوسطه، وارد دانشکده افسری نیروی هوایی شد و مسیر حرفه‌ای خود را به‌عنوان خلبان دنبال کرد. بازرگان در کنار خدمت نظامی، به فوتبال نیز علاقه‌مند بود و در تیم برق شیراز به‌عنوان بازیکن خوش‌تکنیک و خوش‌اخلاق شناخته می‌شد. بسیاری از هم‌تیمی‌هایش از اخلاق آرام و منش جوانمردانه او یاد کرده‌اند و می‌گویند که همیشه در میدان فوتبال هم روحیه انقلابی و غیرتمند داشت.

در سال‌هایی که عراق به خاک ایران تجاوز کرد و جنگ تحمیلی آغاز شد، بسیاری از جوانان کشور به جبهه‌های نبرد رفتند. در این میان ابراهیم بازرگان نیز از جمله افرادی بود که زمین فوتبال را رها کرد تا در میدان نبرد دیگری حاضر شود. او که در آن زمان درجه سروانی داشت و خلبان هواپیمای شکاری اف-۵ بود، به پایگاه چهارم شکاری دزفول منتقل شد تا در عملیات‌های هوایی علیه دشمن بعثی شرکت کند. بازرگان با تجربه و مهارت بالا، در میان خلبانان پایگاه چهره‌ای شناخته‌شده بود و همکارانش از تعهد، دقت و شجاعت او در انجام مأموریت‌ها سخن گفته‌اند.

روز یکشنبه ۲۲ آبان ۱۳۶۲، روزی بود که سرنوشت جاودانگی برایش رقم خورد. آن روز در پایگاه چهارم شکاری دزفول، آژیر اسکرامبل به صدا درآمد. خلبانان آماده‌باش باید در کوتاه‌ترین زمان ممکن سوار بر جنگنده‌ها می‌شدند تا با هواپیماهای مهاجم مقابله کنند. اصطلاح «اسکرامبل» به حالتی اطلاق می‌شود که جنگنده‌های آماده در آشیانه‌های نزدیک باند، بلافاصله پس از اعلام خطر، به پرواز درمی‌آیند. ابراهیم بازرگان نیز در آن روز در اتاق آماده‌باش اسکرامبل حضور داشت و بی‌درنگ سوار بر هواپیمای اف-۵ شد. او مأمور رهگیری دو فروند جنگنده میگ ۲۱ عراقی شد که وارد آسمان ایران شده بودند.

درگیری هوایی در آسمان جنوب کشور آغاز شد. ابراهیم بازرگان با مهارت و جسارت به مقابله با جنگنده‌های دشمن پرداخت و مانع از رسیدن آنها به اهدافشان شد. همکارانش بعدها گفتند که رشادت و دقت او در آن نبرد، نقشی حیاتی در ناکام ماندن دشمن داشت. اما در هنگام بازگشت و در ارتفاعات آسمان اهواز، یکی از جنگنده‌های عراقی موشک R-13 خود را به سمت هواپیمای او شلیک کرد. موشک به هواپیمای اف-۵ اصابت کرد و ابراهیم بازرگان دیگر فرصت خروج اضطراری از هواپیما را نیافت. او همان‌جا در آسمان، در میانه نبرد و در حال انجام مأموریت، به شهادت رسید.

شهادت ابراهیم بازرگان بازتاب گسترده‌ای در میان هم‌رزمان و اهالی ورزش شیراز داشت. بازیکنان تیم برق که او را به عنوان الگوی اخلاقی و ورزشی می‌شناختند، از شنیدن خبر پرواز ابدی او در بهت و اندوه فرو رفتند. دوستانش گفته‌اند که اگر زنده می‌ماند، می‌توانست یکی از بازیکنان برجسته فوتبال ایران شود، اما او راه دیگری را برگزید؛ راهی که با ایمان و مسئولیت‌پذیری آمیخته بود.

پیکر مطهر سروان خلبان ابراهیم بازرگان پس از شهادت، به شیراز منتقل شد و در گلزار شهدای این شهر به خاک سپرده شد. او از نیروهای رسمی و کادر ثابت ارتش جمهوری اسلامی ایران بود و در زمان شهادت، ۳۲ سال داشت. در پرونده خدمتی او، عنوان مسئولیت خلبان هواپیمای اف-۵ و مأموریت در محور شادگان ثبت شده است.